مهم نیست چه کسی در این دوازده جایگاه می‌نشیند. هر که باشد پرسپولیس، از آنها قهرمان تحویل می‌دهد. گلات پرسپولیس در لیگ برتر با پیروزی مقابل پیکان .
پرسپولیس برای پنجمین بار متوالی قهرمان لیگ برتر شد. یک اتفاق تکراری که اگر روزی با برانکو و طارمی و مسلمان رخ می‌داد امروز با یحیی و عبدی و میلاد سرلک هم رخ می‌دهد. انگار که دیگر مهم نیست چه کسی سرمربی و کاپیتان و بازیکن است مهم این جایگاهی است که پرسپولیس به بازیکن و مربی می‌دهد و از آنها قهرمان می‌سازد.
در اساطیر یونان، کوه ٱلمپ جایگاه دوازده(در برخی روایت‌ها سیزده) خدایی است که پس از پیروزی بر تیتان‌ها، در آنجا حکمرانی می‌کردند. نمادی از یک تیم فوتبال و یک مربی یا اندیشه حاکم بر آن. آن قله اکنون در تسخیر قرمزها است. خدایگان اساطیری ساکن کوه المپ که انگار پس از غلبه بر تیتان‌ها اکنون بی‌دغدغه و بی‌رقیب، در قله‌ای زیست می‌کنند که با آسمان تماس دارد.
کوه المپ به عنوان محل نبرد ایزدان و تیتان‌ها بود و بعدا محل استقرار این ایزدان پیروز قرار گرفت. ایزدانی که به نقاط دور سفر می‌کردند ولی در نهایت به کوه المپ بازمی‌گشتند. حالا پرسپولیس و جایگاه بی‌بدیلش در تاریخ لیگ برتر فوتبال ایران را می‌توان یک جایگاه اسطوره‌ای دانست. یک جایگاه اساطیری با یازده بازیکن و یک مربی که مهم نیست چه کسی در آن هر کدام از دوازده جایگاه، قرار می‌گیرد که مهم آن دوازده جایگاهی است که انگار به ایزدان همیشه برنده عطا شده است.
گلات پرسپولیس در لیگ با برانکو و یحیی
مهم نیست برانکو باشی یا یحیی گل محمدی، بیرانوند باشی یا لک، شیری باشی یا رضائیان، شجاع یا فرجی، عبدی باشی یا طارمی، مسلمان باشی یا پهلوان، احمدزاده یا ترابی، آقایی باشی یا شایان مصلح یا محمد انصاری و … مهم این است که وقتی پیراهن این تیم را به تن می‌کنی دیگر یک وجهه و شأن اساطیری نصیبت می‌شود که با آن در قله فوتبال ایران می‌ایستی. حالا پرسپولیس در فوتبال ایران فراتر از یک باشگاه پر هوادار است.
باشگاهی که انگار با جادویی سورئالیستی، از دل رمان‌های گابریل گارسیا‌مارکز بیرون آمده و تقدیر و سرنوشت را سال به سال،بازسازی می‌کند که سرنوشت همان قهرمانی است و پنج سال هم در فوتبال خود عمری است بس دراز. آن هم وقتی بدانی که فقط سه بازیکن در جشن هر پنج قهرمانی حضور داشته‌اند. آن هم وقتی بدانی که ستاره‌های اولین قهرمانی هر کدام به سویی رفته‌اند.
پرسپولیس پنج سال اخیر، اساطیری‌تر و ماندگار‌تر و به یادماندنی‌تر از هر پرسپولیسی در تاریخ خواهد بود. از دل این پرسپولیس اسطوره‌ها بیرون آمده و می‌آید. دیگر پروین و عابدزاده و پیوس و … تنها نیستند. حالا برانکو و یحیی و سیدجلال و نوراللهی هم داعیه‌دار به تن کردن ردای اساطیری باشگاه پرسپولیس هستند.
دهه شصت، دهه قهرمان‌ها و قهرمانی‌ها و قهرمان‌پروری در فوتبال و جامعه ایران و دنیا بود. این پرسپولیس در جهانی تبدیل به قهرمانی اساطیری و همیشگی شده که دیگر به سختی قهرمانی زاده می‌شود که قهرمان بماند. که زمانه، زمانه دود شدن هر چیزی است که سخت و استوار است. اما این پرسپولیس سخت و استوار ماند.
