میثم مهدیار پژوهشگر مسائل اجتماعی ، با اشاره به علت اصلی افزایش نیافتن ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی، بحران پیری جمعیت کشور و لزوم ارائه خدمات پزشکی و احتمال نیاز به پزشک خارجی در آینده گفت: جمعیت کشور به سمت پیری در حال حرکت است و هر چقدر سن جامعه بالاتر برود، نیاز به خدمات پزشکی و سلامت نیز افزایش پیدا می‌کند و مضاف بر این ابعاد مختلف سبک زندگی حال حاضر عموم جامعه تحت تأثیر فرآیندهای پزشکی و درمانی است و از این نظر احساس نیاز به خدمات پزشکی در آینده دو چندان خواهد بود.
احتمال نیاز به پزشک خارجی در آینده
مهدیار گفت: با توجه به اینکه تربیت پزشک متخصص حداقل به یک دوره ۱۲ تا ۱۳ ساله نیازمند است، اگر برای تأمین نیازهای پزشکی و سلامتی اقدامی صورت نگیرد و برای تربیت پزشک متخصص چاره اندیشی نشود، در دهه آینده دچار بحران و مشکلات بسیار زیادی در حوزه سلامت خواهیم شد.
در حال حاضر سرانه پزشک عمومی و پزشک متخصص در کشور ما نسبت به کشورهای منطقه که از لحاظ اجتماعی و اقتصادی از ایران در رتبه پایین‌تری قرار دارند، کمتر است، و سرانه پزشک عمومی ما به ازای هر هزار نفر حدود ۱۱ پزشک است. در زمینه پزشک متخصص به ازای هر هزار نفر ۵ پزشک وجود دارد؛ در صورتی که سرانه متوسط جهانی حدود ۲۰ پزشک است.
عدم افزایش ظرفیت رشته‌های پزشکی توسط وزارت بهداشت
این پژوهشگر افزود: کشور ما نصف متوسط سرانه پزشکی جهان، پزشک دارد. در همین دهه جاری باید برای تربیت پزشک و افزایش ظرفیت‌ها برنامه‌ریزی شود در غیر این صورت این کمبودها در یکی دو دهه آینده بیشتر و چشمگیرتر خواهد شد.بخش عمده‌ای از این موضوع به مسئله تعارض منافع در ستاد وزارت بهداشت و کمیسیون بهداشت و درمان مجلس بر می‌گردد. در همه این سال‌ها تعیین ظرفیت دست کسانی بوده که خودشان پزشک بوده‌اند، اقوام پزشک داشته‌اند یا در نظام پزشکی که صنف فعالان پزشکی است، مسئولیت داشته‌اند.
مهدیار گفت: قسمت عمده این مشکلات به تعارض منافع بر می‌گردد، یعنی کسی وزیر یا معاون وزیر بوده که صاحب بیمارستان خصوصی بوده یا در بخش خصوصی طبابت می‌کرده یا قصد طبابت در بخش خصوصی را داشته است؛ و هر چقدر بتوانند انحصار در این حوزه را حفظ کنند، منافع بیشتری نصیب آنها می‌شود و این موضوع خواسته یا ناخواسته در بروز این مشکلات مؤثر بوده است.
مهدیار افزود: بهترین کار این است که با توجه به کمبود پزشک متخصص که با آن مواجه هستیم، ظرفیت‌ها و زیر ساخت‌ها را افزایش دهیم تا پزشکان بیشتری تربیت کنیم و آمادگی برای مواجه شدن با بحران احتمالی پیش رو را داشته باشیم.
نهادهای نظارتی مجلس شورای اسلامی و شورای عالی انقلاب فرهنگی هستند که باید در این قضیه ورود کنند که از قضا در آنجا نیز تصمیمات حوزه مدیریت سلامت در دست پزشکان است. و این بدان معنا است که دچار تعارض منافع هستند و وقتی خودشان تصمیم گیرنده باشند، مسلماً علیه خودشان تصمیم نخواهند گرفت.
او در آخر گفت: به نظر بنده با توجه به رویکرد وزیر که معاون آموزشی نیز بوده‌اند، بعید می دانم که افزایش ظرفیت اتفاق بیافتد. اگر وضع به همین صورت پیش برود، متأسفانه می‌توان پیش بینی کرد که در دهه آینده باید به فکر استفاده از پزشکان خارجی بود.
