شکل پیچیده کربن برای اولین بار خارج از منظومه شمسی شناسایی شد

دانشمندان مقادیر زیادی از شکل پیچیده کربن را که برای حیات زمینی ضروری هستند، در یک ابر بزرگ و سرد مشاهده کرده‌اند.

شکل پیچیده کربن

شکل پیچیده کربن

به نقل از خبر سنتر شکل پیچیده‌ای از کربن که برای حیات روی زمین ضروری است، برای اولین‌بار در خارج از منظومه‌ی شمسی مشاهده شد. کشف مولکول‌های کربنی پیچیده کمک می‌کند تا نشان دهیم که چگونه ترکیبات مورد نیاز برای حیات می‌توانند از فضا سرچشمه بگیرند.

فراوان‌ترین شکل کربن در جهان، کربنی است که در گاز کربن مونوکسید یافت می‌شود، اما مشخص نیست که چگونه کربن موجود در گاز کربن مونوکسید به ترکیبات پیچیده‌ی موجود در حیات بیولوژیکی که معمولاً حاوی پیوندهای شیمیایی قوی‌تری هستند، تبدیل می‌شود.

سیارک‌هایی مانند ریوگو

ستاره‌شناسان سیارک‌هایی مانند «ریوگو» را مشاهده کرده‌اند که حاوی ترکیباتی با پیوندهای کربنی قوی‌تر است. تصور می‌شود که چنین سنگ‌هایی ممکن است مواد تشکیل‌دهنده‌ی حیات را به زمین رسانده باشند؛ اما منبع اصلی این ترکیبات کربنی هنوز به خوبی شناخته نشده است.

به‌گزارش نیوساینتیست، اکنون برت مک‌گوایر، استادیار شیمی در موسسه‌ی فناوری ماساچوست به همراه همکارانش به دنبال یک مولکول پیچیده و کربنی به نام پیرن در ناحیه‌‌ای ستاره‌زایی به نام ابر مولکولی برج ثور (Taurus) بوده‌اند. این ابر در فاصله‌ی ۴۳۰ سال نوری از زمین یکی از نزدیک‌ترین ابرها به زمین است.

اثر رادیویی یک الگوی خاص

محققان از رصدخانه‌ی گرین بانک در ویرجینیای غربی برای جستجوی اثر رادیویی پیرن استفاده کردند. اثر رادیویی یک الگوی خاص یا مجموعه‌ای از فرکانس‌ها در امواج رادیویی است که توسط یک مولکول، ساطع یا جذب می‌شود. مولکول‌های پیچیده‌ی مبتنی بر کربن مانند پیرن می‌توانند به عنوان مراحل میانی و واسطه در فرآیند تبدیل مولکول ساده‌ی کربن مثل کربن مونوکسید، به ترکیبات پیچیده‌ی موردنیاز برای تشکیل حیات عمل کنند.

تشخیص دقیق پیرن خالص با امواج رادیویی چندان آسان نیست، بنابراین مک‌گوایر و همکارانش در‌عوض به دنبال سیانوپیرن بودند که در آن پیرن به یک مولکول سیانید متصل است. تیم تحقیقاتی برای تأیید تشخیص خود، سیگنال‌های رادیویی از فضا را با اثر رادیویی سیانوپیرن که در آزمایشگاه تولید و اندازه‌گیری کرده بودند، مقایسه کردند. مک‌گوایر و همکارانش در ابر مولکولی ثور با موفقیت مولکول سیانوپیرن را شناسایی کردند.

وجود این ترکیبات کربنی

به گفته‌ی مک‌گوایر، ابری که محققان، سیانوپیرن را در آن دیدند، بسیار سرد، در حدود ۱۰ درجه بالای صفر مطلق (منفی ۲۶۳ درجه سانتی‌گراد) است که یعنی ما شاهد وجود این ترکیبات کربنی در مرحله‌ای بسیار قبل از تشکیل ستاره هستیم.

مک‌گوایر می‌گوید: «اکنون، ما هر دو انتهای این چرخه‌ی حیات را می‌بینیم. ما در حال مشاهده‌ی سوابق باستان‌شناسی شیمیایی در منظومه شمسی خود در سیارک‌ها و روی زمین هستیم و اکنون به گذشته در مکانی نگاه می‌کنیم که در آن منظومه‌ی شمسی دیگری شکل می‌گیرد و همین مولکول‌ها را در حال شکل‌گیری در آنجا می‌بینیم. ما شاهد شروع ثبت باستان‌شناسی هستیم.»