هرچند که داوران این مسابقه جایزه نخست را به این طرح اعطا نکردند، اما در عوض این طراحی توانست مقام دوم کسب کند.
هدف “فوجیموتو” از طراحی این برج، پاسخ به این سوال که برج‌ها در قرن ۲۱ به چه شکلی درخواهند آمد، است و اینکه چگونه یک برج می‌تواند مانند برج ایفل جلب توجه کند.
این برج معلق ۲۶۸ متر طول دارد و از ۹۹ قطعه جداگانه تشکیل شده است که در قسمت بالایی با یک صفحه افقی به هم متصل می‌شوند و پایه‌های آن هرچه به سمت زمین می‌آیند، کم‌عرض می‌شوند و به تدریج محو می‌شوند و این تصور را ایجاد می‌کنند که صفحه افقی برج در هوا شناور است.
این برج به طور همزمان یک برج واحد و مجموعه‌ای از برج‌ها است که نماد “آینده جوامع در عصر تنوع” است.
این برج به گونه‌ای طراحی شده است که بیشتر از فولاد، الیاف کربن، طناب کولار و بتن ساخته شده و دارای یک سیستم خرپای فولادی در محیطی با کابل‌های کششی از جنس کولار است که تعادل هسته‌ها را حفظ می‌کند.
یک هسته متمرکز به عنوان پایه‌ای برای کل این برج معلق عمل می‌کند که با کابل‌های کششی دور خود که شبیه آب روان به پایین سرازیر شده‌اند، در کنار هم نگه داشته می‌شوند.
عرشه بالای این برج برای نمایشگاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد و بازدیدکنندگان و مردم محلی به عنوان یک مرکز اجتماعی جذاب می‌توانند منظره‌های زیبایی از شهر و خلیج را از ارتفاع ۲۶۸ متری مشاهده کنند.
