معدن الماس غنی ۵۹ ساله مرنی در سیبری شرقی، گودال مهیبی است که طی عملیات اکتشافی توسط زمین شناسان شوروی کشف و به بهره برداری رسید.
این گودال به اعتقاد برخی دانشمندان دارای خاصیت جذب و بلعیدن اشیایی همچون هلیکوپتر است. با این وجود عده ای این موضوع را در حد یک شایعه میدانند.
این سپرده الماس غنی، در سیزدهم ژوئن سال ۱۹۵۵، طی عملیاتی توسط زمین شناسان اهل شوروی کشف شد. این معدن، حدود ۵۲۵ متر عمق دارد و از این بابت، ۴ برابر عمیق‌تر از نمونه‌های مشابه در دنیاست و قطر دهانه آن، حدود ۱۲۰۰ متر است.
کشف این معدن، خبر بسیار خوبی برای اتحاد جماهیر شوروی بود، آن هم پس از چندین عملیات اکتشافی که از سال‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ آغاز شده بود. اولین اشکال کیمبرلیتی، در عملیات اکتشافی که در سال ۱۹۵۴ انجام گرفته بود، در معدن زارنیستا پیدا شد.
حزب حاکم شوروی از عملکرد تیم اکتشاف بسیار راضی و خشنود به نظر می‌رسید، به همین خاطر ، در سال ۱۹۵۷، جایزه ارزشمند لنین را، که به تازگی مجددا برقرار شده است، به آنها اهدا کرد. این جایزه یکی از رده بالاترین جوایز اتحاد جماهیر شوروی بود.
معدن مرنی ، معدنِ مادرِ سرزمین است
با کشف معدن، اقتصاد اتحاد جماهیر شوروی، به لطف جنگ، تفکرات مریض حزب سوسیالیست حاکم، که بنای آن، اغلب بر کشتار مخالفان بود و به منحرف کردن برنامه های پس از جنگ می‌پرداخت، کمی بهبود یافت.
معدن مِرنی به سرعت، به بزرگ‌ترین معدن الماس اتحاد جماهیر شوروی تبدیل شد. در سال‌های ۱۹۶۰، سالانه، ده میلیون قیراط (حدود ۲۰۰۰ کیلوگرم) کیمبرلیت الماسی از این معدن به دست می‌آمد، که از این مقدار، حدود ۲۰٪ الماس خالص بود.
لایه‌های بالاترِ معدن (که عمقی در حدود ۳۴۰ متر دارد)، شامل الماس بیشتری است (۴ قیراط در هر تُن) و هر چه پایین‌تر می‌رویم، این مقدار کمتر می‌شود (۲ قیراط در هر تن).
بعضی از این الماس‌ها، به عنوان بزرگ‌ترین الماس‌های دنیا رکوردشکنی کرده‌اند، به عنوان مثال، الماسی که در دسامبر سال ۱۹۸۰ استخراج شد و هنوز بزرگ‌ترین الماس کشف شده در سراسر روسیه (و اتحاد جماهیر شوروی) است و حتی یکی از بزرگ‌ترین الماس‌های دنیا به حساب می‌آید.
معدن مِرنی ، برای هلیکوپترها و مردم، یک جور تله مرگ است
شایعاتی مبنی بر اینکه چاله معدن مِرنی ، می‌تواند هلیکوپترها را اگر زیاد به آن نزدیک بشوند، از آسمان به زیر بکشد بین مردم دهان به دهان می‌چرخد. نظریاتی که در این باره وجود دارد این است که این چاله، به هوای بالا و اطراف خودش، اثری شبیه به اثر گرداب می‌بخشد که به شکل بالقوه می‌تواند تجهیزات هوانوردی‌ای مثل هلیکوپترها را از تولید نیروی لازم برای برخاستن از زمین باز دارد و به این ترتیب، آنها را به درون حفره سرنگون کند.
در واقع هوای داخل این حفره، که عمقی در حدود نیم کیلومتر دارد، گرم تر از سایر جاهاست. این هوای گرم، به سمت بالا حرکت می‌کند و هوای سرد پایین می‌رود و با این اختلاف دمای زیاد بین داخل حفره و هوای سطح زمین، شما یک تحرک و جابه جایی شدید هوا خواهید داشت. چون تغییر دما در زمان پرواز هلیکوپتر بر فراز حفره، خیلی شدید است، ممکن است خلبان، قبل از مدیریت شرایط و تنظیم سرعت، برای جبران کاهش ارتفاع، ارتفاع زیادی را از دست بدهد.
در همین زمان، هوای سرد از همه طرف، در حال ریختن به سمت حفره است و همین ماجرا، یک جور گردباد ایجاد می کند. حالا اگر هلیکوپتر، آنقدر پایین آمده باشد که به این جریان هوای سرد برخورد کند، ممکن است، قبل از اینکه بتواند نیروی قوی تری برای جبران کاهش ارتفاع پیدا کند، به راحتی به سمت لبه‌های حفره منحرف شده و به جداره‌ها برخورد کند.
