کابوس رژیم صهیونیستی از یک هفته مانور منطقه‌ای تهران

دیپلماسی فعال ایران در منطقه بخصوص در بازه زمانی سفر وزیر امور خارجه به لبنان تا سفر آیت الله رئیسی به سوریه، رژیم صهیونیستی را که در ماههای اخیر با بحران داخلی نیز دست و پنجه نرم می‌کند، به شدت نگران و سردرگم کرده و «هراس» از خاورمیانه متحد را به جانش انداخته است.

، در دو هفته اخیر تحرکات دیپلماتیک ایران در منطقه پررنگ بود؛ رویدادهایی که از هفتم اردیبهشت ماه با سفر حسین امیرعبداللهیان به لبنان و دیدار با مقامات این کشور و همچنین سیدحسن نصرالله دبیر کل حزب الله لبنان آغاز شد و با حضور غافلگیرانه وزیر امور خارجه در نقطه مرزی مارون الراس، زنگ خطر را برای صهیونیست‌ها به صدا درآورد.

این تحولات تنها چند هفته پس از حمله مشترک مقاومت از غزه، جنوب لبنان و سوریه به سرزمین‌های اشغالی رقم خورد. حملاتی که با پاسخ انفعالی رژیم صهیونیستی و هدف قرار دادن زمین‌های خالی و کشاورزی به خوبی نشان داد این رژیم که با بحران‌های داخلی روبه روست، از هر زمان دیگری ضعیف تر بوده و برای رفتن خود عجله دارد.

هنوز تل آویو این اتفاق را به خوبی هضم نکرده بود که انجام سفر بن فرحان به دمشق و دیدارش با رییس جمهور سوریه و به دنبال آن بحث عادی سازی روابط کشورهای عربی با این کشور رسانه‌های منطقه‌ای و جهانی را پر کرد و پس از آن گام‌های عملی برای بهبود روابط کشورهای عربی با سوریه و بازگشت این کشور به اتحادیه عرب برداشته شد که نشست جده نخستینِ آن بود.

همچنین در جریان نشست اواسط هفته گذشته در امان، موضوع امنیت سوریه توسط کشورهای عربستان، عراق، سوریه، مصر و اردن مورد بررسی قرار گرفت و حتی به بازگشت دمشق به اتحادیه عرب نیز توسط برخی کشورها اشاره شد تا پیروزی دیگری برای جبهه مقاومت پس از شکست فتنه شام در تاریخ منطقه ثبت شود.

تیر خلاص را اما سفر تاریخی آیت الله سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور بر پیکر صهیونیست‌ها زد؛ رئیس جمهور ایران سیزدهم اردیبهشت در جریان سفری دو روزه وارد دمشق شد تا پیروزی تهران پس از پایمردی‌ها در میدان و در عمق استراتژیک جمهوری اسلامی ایران را به منطقه نشان بدهد.

 

رقم خوردن این اتفاقات متوالی، گواه آن است که دیپلماسی دولت سیزدهم در منطقه دستاوردها و تحولات مثبت منطقه‌ای را به نفع جریان مقاومت شکل داده است؛ از ماجرای توافق برای از سرگیری روابط تهران و ریاض که منجر به گشایش روابط با دیگر کشورهای عربی با ایران شد تا سفر به سوریه که بیش از یک دهه مقام اجرایی اول جمهوری اسلامی ایران را به خود ندیده بود، همگی در این چارچوب قابل تفسیر است.

صهیونیست‌ها؛ هراسان از تحولات منطقه

نگاهی کوتاه به اصل و حاشیه سفر آیت الله رئیسی و بیانیه مشترک تهران و دمشق و قرار دادن آن در کنار پازل تحولات چند ماه اخیر در منطقه نشان می‌دهد که چرا صهیونیست‌ها و آمریکایی‌ها از این تحولات هراسان بوده و نتوانسته اند آن را در پشت اظهارات خود پنهان کنند. کما اینکه سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در واکنش به این سفر آن را دردسر ساز و بسیار نگران کننده توصیف و یا تلویزیون رژیم صهیونیستی آن را به «افزایش وحدت و یکپارچگی محور ایران، حزب الله، حماس و جهاد اسلامی» برای اجرای یک «برنامه جدید در خاورمیانه» تعبیر کرد.

بیانیه‌ای با پیام معنادار برای رژیم صهیونیستی

پایان این سفر با یک بیانیه مشترک همراه بود؛ ایران و سوریه در سه بند جداگانه به طور ویژه به رژیم صهیونیستی اشاره کردند و از اتحاد یکدیگر در برابر این رژیم سخن گفتند. در یک بند از «حق دفاع مشروع برابر تجاوزات رژیم صهیونیستی به جمهوری عربی سوریه»، در بند دیگر به «محکوم کردن ادامه اشغال منطقه جولان سوریه توسط اشغالگران» و در جایی دیگر از «اشغالگری رژیم صهیونیستی به عنوان علت العلل بحران‌های منطقه و حق مشروع فلسطینی‌ها در دفاع از خود» سخن به میان آمده است.

این بیانیه در کنار دیدارهای رئیس جمهور با علمای سوری و همچنین نشست‌های جداگانه با فرماندهان مقاومت و اندیشمندان فلسطینی به خوبی نشان می‌دهد آنچه یکی از دلایل نزدیکی تهران و دمشق در چهار دهه گذشته بوده، همچنان مورد اهتمام دو کشور است.

البته در کنار تحولات در عرصه دیپلماسی که به نفع جریان مقاومت و تحدید رژیم صهیونیستی در جریان است، نباید تغییرات راهبردی مهمی را که در نوع واکنش گروه‌های مقاومت به ماجراجویی‌های این رژیم مشاهده می شود، فراموش کرد؛ نمونه بارز آن، تحولات ماه رمضان امسال در مسجد الاقصی بود.

حمله از سه نقطه جغرافیایی متفاوت به رژیم صهیونیستی پس از هتک حرمت مسجدالاقصی گویای آن بود اگر آمریکا آن طور که مایک پمپئو وزیر خارجه سابق این کشور گفته «در کمتر از یازده دقیقه پس از اعلامیه استقلال رژیم صهیونیستی این رژیم جعلی را به رسمیت شناخت»، اکنون کشورهای منطقه و محور مقاومت قادرند در سایه وحدت میادین کمتر از همین زمان جای جای سرزمین‌های اشغالی را زیر آتش مقاومت ببرند.