از استقبال هواداران تیم ملی مذکرها اینطور برمی‌آید که بازی مقابل کامبوج یک مسابقه عادی بود که در فضایی سرد برگزار می‌شد اما حضور زنان در این بازی خاص، فردا را تاریخی می‌کند.
ز آخر هفته پیش که سایت فروش بلیت در نیمه شب بدون اطلاع رسانی باز شد و با انتشار خبر در توئیتر به سرعت تبدیل به یکی از پربازدید ترین سایت‌های ایران شد تا امروز که هزاران دختر بلیت به دست، در جایگاه‌های A6 تا A9 ورزشگاه آزادی مستقر شوند، هیچ حرفی مهمتر از حضور زنان ایرانی در استادیوم وجود ندارد. شاید باور نکنید اما حتی نشریات کامبوجی که کوچکترین کاری به ایران و اخبارش ندارند، در یک هفته گذشته مدام درباره این حضور تاریخی گزارش و مطلب نوشته‌اند.
همه جا حرف از تابویی است که بالاخره شکسته شد؛ یک تابلوی ورود ممنوع بزرگ که با احترام و ملایمت به کناری گذاشته شد تا دختران ایرانی برای اولین بار بازی تیم ملی را در چند دهه گذشته از نزدیک تماشا کنند. از تماشاگران فردا خیلی‌های‌شان ورزشی نیستند، اما علاقمند بوده‌اند که در این رویداد حاضر باشند. رویدادی که قرار است به عنوان یک حاشیه اصلی هرچه متن هست را تحت تاثیر خود قرار دهد. البته قبل تر دو بار و در حاشیه دو رویداد ورزشی، جایگاه های ورزشگاه آزادی به زنان رسیده. بار اول در بازگشت تیم ملی فوتبال ایران از استرالیا که دختران در تعدادی وسیع قسمتی از ورزشگاه را در مراسم استقبال از آن خود کردند و بار دوم در مسابقه پرسپولیس برابر کاشیما آنتلرز در فینال آسیا که یک جایگاه به هواداران زن پرسپولیس اختصاص داده شد. بازی فردا اما چه از نظر تعداد و چه از نظر شرایط، کاملا متفاوت از تجربیات پیشین است و در روزهای گذشته مهمترین خبر حضور بانوان در ورزشگاه‌های ایران بوده است.
در روزهای گذشته دو طرز تفکر این ماجرا را زیر نظر داشت، یکی امیدوارانه و در انتظار گام‌های بعدی و دیگری هم ناامیدانه. حتی انتشار تصویری از جایگاه زنان و ترمیم فنس‌های جداکننده چنان سر و صدایی به پا کرد که انگار این فنس‌ها در همین بازی در ورزشگاه نصب شده‌اند، حال آنکه استادیوم رفته‌ها می‌دانند این حصارها حائل بین جایگاه‌های مختلف ورزشگاه آزادی حتی در زمان حضور یکپارچه مردهاست.
ایران – کامبوج؛ یک بازی معمولی و احتمالا فراموش شدنی در تاریخ بازی‌های ملی است اما وقتی پای خانم‌ها وسط می‌آید همه چیز تغییر می‌کند پس، فردا را به عنوان یک روز تاریخی و ویژه به ذهن می‌سپاریم. جاییکه ده ها خبرنگار و عکاس خارجی هم برای ثبت لحظه‌های مهمش در وعده‌گاه آزادی حاضرند. روزی که جیغ بنفش هزاران دختر طرفدار تیم ملی فوتبال ایران، بدرقه سفیدپوشان صدرنشین آسیا خواهد بود. مسابقه‌ای با حضور یوری جورکائف، ملی پوش سابق فرانسه و ستاره اسبق اینتر که ریشه‌ای ارمنی دارد و لابد از داستان‌های ایران زیاد شنیده است. او که سابقه بالا بردن جام جهانی در ورزشگاه پارک دوپرنس پاریس را دارد، شاید با صحنه‌هایی حتی جالب‌تر از شب قهرمانی فرانسه در جولای 1998 مواجه شود که برای زنان ایرانی این مثل یک قهرمانی جهان است.
