اصلا به چه کسی ربط داره که برنامه بهش بدیم یا ندیم؟ مگر تا حالا عادل؛ سروش؛ مهران؛ پرویز و منصور تیلویزیون و رادیو نبودند اوضاع توفیری کرده؛ نه والله. مخاطب داشت یا نداشت فرقی به حال ما نمی کنه. همین که بودجه را هزینه می کنیم خدایی اش خیلی کار کردیم.
عادل نمک خورده و نمکدانش هم برده؛ انتظار دارید سفره بی نمکدان؛ مزه داره. اصلا به کی ربط داره ما چی می سازیم؟ همه تیلویزیون واس ماس؛ چه با عادل چه بی عادل؛ تازه سروش نباشه مگه کتاب بازی تعطیل شده؛ حالا مگه بی مهران نمی شه قاطبه ملت را خنداند. این روزا هرکی با ما افتاده ورافتاده. مهم اینه داش باقر هوای مارو داره. هرچی خواستیم خدایی نه نگفته؛ بودجه مهم نیست؛ کافی است بگیم داریم برای خانواده مون برنامه می سازیم. سیل پوله که سرازیر میشه. سید قربونش برم که اصلا و ابدا نه تو کلامش نیست؛ همه اش دستور میده و …
تا حالا چند بار کلنگ زنی؛ روبان بری؛ افتتاحیه و بیل زنی طرح ها داشتیم البته حسابش از دستم در رفته. حالا مردم فوتبال تماشا نکنند؛ اصلا این عادل همش گیر میده به این و اون؛ مگه تا حالا مردم می دونستند فدراسیون چند تا سین داره؛ الان همه ملت حساب و کتاب مخارج فوتبال و موتبالی را بلدند. به عادل گفتیم با چند برنامه فوتبالی ملت را سرگرم کنه نه تنها نکرد بلکه باعث شد مسئولان فدراسیون هی جابه جا بشن؛ اصلا نمک و نمکدان یک طرف؛ این افشای گند فوتبالی بماند.
شاید برای شما جالب باشد : منوچهر والی زاده در بیمارستان بستری شد
مخاطب تیلویزیون کیلویی چند
مخاطب تیلویزیون کیلویی چند؟ تازه اگر کم بیاریم میدیم از خارج بیارند و کسری آمار مخاطب را پرکنند. چشممان را به این مسائل نبستیم مگر نه اینه که ۵ سال آینده تیلویزیون واس ماست؛ خوب دوره عبدالعلی و عزت ازاین حرفا نبود حالا که اومدیم میدون انقلاب؛ تا ته شوش میریم. سلبریتی و ملبریتی حالیمان نیست؛ چند جوان تازه به دوران رسیده انقلابی میاریم مقابل دوربین تا کولاک کنند. مگه چی کم دارن از عادل یا سروش یا منصور؛ اصلا رادیو هفت چه صیغه ایه که در آوردند؟ مگه ما چند تا رادیو داریم که اسمش را بذارند رادیو هفت؟ مگه ماها دورهمی نداریم؛ هرشب با اهل و عیال و خانواده می نشینم و برنامه های اون وری؛ ببخشید منظورم این روی را نیگا می کنیم؛ تازه اگر حوصله مان از برنامه های وحیدخان و خواهر زاده اش سررفت؛ موسیقی حلال گوش می کنیم. حالا هی یک مشت سلبریتی؛ منتقد و معترض بگند که داش پیمان؛ اصلا به فکر تیلویزیون نیست؛ کم یا زیاد بودن مخاطب چه توفیری داره؛ حقوق من وشما را زیاد می کند نه بالاغیرتا؛ هرقدر آدم ها زیادی پای تلویزیون بنشینند جوانی جمعیت تلف میشه بالاخره باید نقشی در ازدیادجمعیت داشته باشیم؛ طرف شب خوابش نمی بره؛ صبح زودباید بره سرکار؛ به همین خاطر از ساعت ۹ شب به بعد فیتله برنامه ها را پایین می کشیم و هی برنامه تکراری پخش می کنیم؛ خوبی اش اینه مسئولان کمتر برنامه تیلویزیون می بینند اگر می دیدند شاید بودجه را کم می کردند. چشممان را می‌گذاریم روی هم؛ انگار ندیده‌ایم که عادل و بروبچه های سلبریتی توی تیلویزیون چه کردند و چه می کنند؛ اما نمکدان شکستن کاربدی است، بنظر شما ما باید برنامه بی نمک پخش کنیم!؟ بهتون برنخوره برید شکایت کنید؛ ما تحمل شلاق و ملاق نداریم به مولا…
