همونطور که میدونین، اپراتورهای ارائه دهنده خدمات تلفن همراه از جمله ایرانسل و همراه اول، سیم کارت های خودشون رو به قیمت های مختلف به متقاضی ها میفروشن. سوالی که پیش میاد اینه که با وجود این که سیمکارت یه تراشه ی کوچیکه و هیچ هزینه ای نداره، چرا بابت عرضه ش پول دریافت میشه؟ از طرفی، وقتی ما به عنوان کاربر، از خدمات یه شرکت استفاده میکنیم، سود لازم برای اون اوپراتور حاصل میشه؛ یعنی مکالمه، پیامک و استفاده های ما از اینترنت، به اندازه ی کافی برای ارائه دهنده های سیم کارت سود داره. حالا تو این شرایط، به نظر شما چرا ما بازم بابت خرید این تراشه ی کوچیک باید هزینه بدیم؟ همراهمون باشین تا این مساله رو بررسی کنیم.
چرا بابت خرید سیم کارت پول دریافت می شود؟
یه مفهومی به نام سیم کارت رند وجود داره که حتما باهاش آشنا هستین. سیم کارت های رند، شماره هایی دارن که به خاطر سپردن یا گرفتن اونا راحته. مثلا چندتا عدد پشت سرهم تکرار شده یا چیزی شبیه به این. خب پولی که بابت این نوع شماره ها میدیم خیلی عجیب نیست. ولی یه سیم کارت با شماره معمولی که به خودی خود هیچ مزیت خاصی نداره، چرا باید پولی عرضه بشه؟ اگه یادتون باشه، تا همین چند سال پیش که همراه اول تنها اپراتور کشور بود، قیمت بعضی از سیمکارت هاش حتی تا یک میلیون تومن هم می رسید. اصلا یکی از آپشن های مهم برای ازداوج این بود که خواستگار محترم حتما موبایل داشته باشه! به نظر شما منطقی تر نیست که اپراتورهایی مثل ایرانسل، رایتل و همراه اول، بابت فروش سیمکارت پولی دریافت نکنن و به جاش از کاربرا هزینه ی استفاده رو بگیرن؟ شما هم نظرتون رو در مورد این مساله بهمون بگین.
