چرا تلسکوپ فضایی جیمز وب احتمالاً هرگز نمی‌تواند آثار حیات فرازمینی را پیدا کند؟
پژوهشگران به‌تازگی مدعی شدند که قوی‌ترین آثار حیات فرازمینی را در داده‌های تلسکوپ فضایی جیمز وب یافته‌اند؛ اما این ادعا چقدر به واقعیت نزدیک است؟
آثار حیات فرازمینی
به نقل از خبر سنتر سیاره‌ی فراخورشیدی K2-18b در هفته‌های اخیر خبرساز شده؛ زیرا پژوهشگران اعلام کرده‌اند که ممکن است نشانه‌هایی از حیات را در این جهان پیدا کرده باشند. تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) موفق به شناسایی دو ترکیب شیمیایی در جو این سیاره شده که روی زمین توسط موجودات زنده تولید می‌شوند.
البته خود اختر شناسانی که این نتایج را ارائه کرده‌اند، تأکید دارند که حیات فرازمینی را پیدا نکرده‌اند، بلکه تنها به ترکیباتی رسیده‌اند که می‌توانند نشانگر وجود حیات باشند. اما این یافته‌ها پرسشی بزرگ‌تر را مطرح می‌کند: آیا تلسکوپ جیمز وب اساساً قادر به کشف حیات بیگانه است؟
چهار هدف علمی اصلی
تلسکوپ جیمز وب با چهار هدف علمی اصلی طراحی شده که یکی از آن‌ها «منشأ حیات و منظومه‌های سیاره‌ای» است. در زمان شکل‌گیری ایده ساخت جیمز وب، اسناد طراحی اولیه و مقالات علمی این موضوع را مطرح کرده بودند؛ هرچند در پیش‌بینی آنچه جیمز وب خواهد یافت، جانب احتیاط را رعایت می‌کردند.
بیشتر نوشته‌ها اذعان داشتند که این تلسکوپ برای شناسایی نشانه‌های قطعی حیات با چالش‌های زیادی روبه‌رو خواهد بود. جیمز وب عمدتاً به‌عنوان گامی میانی بین تلسکوپ‌هایی مثل هابل و اسپیتزر و نسل بعدی تلسکوپ‌هایی در نظر گرفته می‌شد که از توانایی تشخیص قطعی آثار زیستی برخوردار خواهند بود.
«سارا سیگر» اخترشناس مشهور از MIT به همراه همکارانی از آمریکا، بریتانیا و اروپا در مقاله‌ای تازه یادآور شده‌اند که ارائه‌ی شواهد قطعی از وجود حیات در سیاره‌های فراخورشیدی با تلسکوپ جیمز وب بسیار دشوار است. این مقاله با عنوان «چشم‌انداز تشخیص نشانه‌های حیات در سیاره‌های فراخورشیدی در دوران جیمز وب»، قرار است در نشریه‌ی آکادمی ملی علوم آمریکا منتشر شود.
در ابتدای مقاله آمده است: با ورود تلسکوپ جیمز وب، جست‌وجو برای نشانه‌های حیات در جهان وارد مرحله‌ی تازه‌ای شده است. تشخیص گازهای زیست‌امضا از طریق طیف‌سنجی انتقالی جو سیاره‌های فراخورشیدی، از نظر اصولی در محدوده‌ی توانایی جیمز وب قرار دارد.
